W nocy głębinowa społeczność życia morskiego, która spędza godziny dzienne na głębokościach do setek metrów, zaczyna teraz migrować w górę oraz w kierunku brzegu. Gdy te bogactwa są w zasięgu ręki, delfiny spinnerowe zaczynają polować. Małe podgrupy rozprzestrzeniły się po całym morzu. Używając echolokacji, spinnery skanują ciemność oraz używając swoich gwizdków, wzywają członków szkoły z powrotem do siebie, aby zjednoczyć się w obronie. Zbiorowa obrona szkoły delfinów chroni każdego członka przed krzywdą.
Delfiny i wieloryby co roku przyciągają do Egiptu turystów, ale mimo swojej popularności wciąż są słabo poznane z naukowego punktu widzenia. Osiem gatunków uznawanych jest za regularne: Powszechne delfiny butlonose (Tursiops truncatus), delfiny butlonose indo-pacyficzne (Tursiops aduncus), delfiny spinnerowe (Stenella longirostris), delfiny wysmukłe (Stenella attenuata), delfiny długodziobne (Dephinus capensusis), delfiny szare (Grampus griseus), Garbogrzbiety (Sousa chinensis) oraz Płetwale Bryde'a (Balaenoptera edeni). Inne gatunki są uważane za rzadkie (Notarbartolo i in. 2007).
W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci żywe zasoby Morza Czerwonego ucierpiały z powodu szeregu wpływów człowieka, w tym nieracjonalnego użytkowania gruntów, intensywnego rozwoju wybrzeża, przełowienia, zanieczyszczenia i handlu osobliwościami. Ponadto Morze Czerwone jest potencjalnie bardzo zagrożone skutkami zmian klimatycznych. Nie można w wystarczającym stopniu przewidzieć wpływu działalności człowieka na zasoby morskie, głównie z powodu braku badań naukowych.
Pomimo uznania wartości skarbów przyrody Morza Czerwonego zarówno z perspektywy ekologicznej, jak i gospodarczej, poszukiwanie wiedzy wymaganej do ochrony i zrównoważonego gospodarowania tymi zasobami było powolne.
Egipskie Morze Czerwone na południe od Marsa Alam, gdzie turystyka jest jeszcze w początkowym stadium, wydaje się stanowić rzadki przykład dziewiczej morskiej dziczy. Wskazania z poprzednich dedykowanych badań pokazują, że ten w dużej mierze nietknięty obszar morski jest domem dla niezwykle pięknych raf koralowych, delfinów, krów morskich, żółwi, rekinów, płaszczek i innych stworzeń, zwanych wspólnie morską „charyzmatyczną megafauną”.
Z tego, co wiadomo o programach rozwojowych, jest wysoce prawdopodobne, że południowe wybrzeże Egiptu będzie przedmiotem „tradycyjnego” rozwoju turystyki w bliskiej lub średniej przyszłości, obsługującej turystykę masową, podobną do tej w Hurghadzie i Sharm-el-Sheikh, co z pewnością doprowadzi do upadku i być może zaniku cennych siedlisk i związanej z nimi flory i fauny.
Turystyka w rejonie Marsa Alam i południowego Morza Czerwonego szybko się rozwija, a wzdłuż wybrzeża powstaje wiele nowych hoteli i kurortów. Główną atrakcją dla turystów w Marsa Alam jest tropikalne środowisko morskie z imponującymi rafami koralowymi i związaną z nimi fauną morską. Jednak miejsca obserwacji delfinów nie są zbyt liczne na tym odcinku wybrzeża, a Sataya jest jednym z najbardziej atrakcyjnych.
Delfiny spinnerowe są bardzo towarzyskie i często wchodzą w interakcje w swoich zbiorowościach. Oddziałują również z innymi typami delfinów. Często używają echolokacji i wiadomo, że dotykają się częściej niż inne gatunki delfinów. Tworzą bardzo intensywne więzi w swoich kręgach. Widzieliśmy, jak skaczą, przeskakują, bawią się, łączą się w pary i kręcą się.
Fotograficzna identyfikacja osobników oraz analizy oznaczeń i odłowów są wykorzystywane do monitorowania struktury populacji i dynamiki grup. Fotografie są wykonywane prawie wyłącznie na cześć płetwy grzbietowej i okolic. Kształt płetwy grzbietowej, nacięcia (głównie wzdłuż tylnej krawędzi płetwy grzbietowej), a także zadrapania i blizny na płetwach i tułowiu służą do identyfikacji i katalogowania osobników. Blizny są powodowane przez różne źródła, w tym inne delfiny spinnerowe.
Badania identyfikacji fotograficznej zapewniają wgląd w użytkowanie siedlisk, ruchy i charakterystykę historii życia poszczególnych waleni. Niektóre gatunki waleni mają naturalnie występujące znaczenia na swoich ciałach, przywrach lub płetwach grzbietowych. Fotograficzne zapisy tych blizn, cięć, nacięć lub wzorów kolorów mogą służyć do jednoznacznej identyfikacji osobników. Zdjęcia waleni napotkanych podczas badań obserwacyjnych są archiwizowane i łączone z innymi danymi dotyczącymi obserwacji, np. lokalizacji obserwacji, wielkością i strukturą grupy oraz zachowaniem. Poszczególne walenie można śledzić w czasie i między lokalizacjami na podstawie ich unikalnych identyfikatorów ze zdjęciem.
Samice mogą być gotowe do łączenia się w pary w wieku od 4 do 7 lat. W przypadku samców jest to później średni wiek od 7 do 10 lat. Istnieje wiele zaobserwowanych elementów zalotów, które zostały udokumentowane. Są one bardzo figlarne i ożywione w stosunku do osobnika, z którym planują połączyć się w pare. Pory roku godowe zależą od lokalizacji. Jednak w każdym miejscu kilka razy w roku poziom hormonów wzrasta i wtedy ma miejsce krycie.
Po pomyślnym skojarzeniu pary minie około 10 miesięcy, zanim zanim dojdzie do porodu. Najpierw urodzą się przywry, a samice stada będą go bardzo chronić i nową matkę. Będą pić mleko od matki przez około 2 lata po urodzeniu, a wprowadzanie do pokarmów stałych będzie trwać od 4 do 6 miesięcy.
Samice łączą się w pary tylko raz na 3 lata. Jednak młode mogą pozostać z nimi przez całe życie, a więź między nimi a matką pozostaje silna. Na wolności mogą żyć średnio 20 lat.
Spinnery są klasyfikowane jako zagrożone wyginięciem. Jednym z największych problemów dla nich jest zanieczyszczenie wody, w której żyją. Może to spowodować uszkodzenie ich skóry, a jeśli konsumują plastik lub chemikalia, może spowodować wewnętrzne uszkodzenia.
"Używanie komercyjnych sieci rybackich w niektórych regionach spowodowało zranienie lub śmierć tych delfinów. Myślę, że największym wyzwaniem dla delfinów na rafie Sataya lub ogólnie rzecz biorąc na Morzu Czerwonym jest turystyka. Ludzie, którzy tam pływają oraz łodzie, które odwiedzają obszar w którym odpoczywają delfiny głównie zachowują się jak barbarzyńcy". Ahmed Fouad
Próby zapobiegania bardziej niezorganizowanej działalności turystycznej mogą być jednak przydatne. Badania delfinów pomogą również zmniejszyć ryzyko ich zranienia w ten sposób.
Wydaje się, że na delfiny spinnery bardzo niekorzystnie wpływają źródła stresu w ich środowisku. Hałas z łodzi, odwiertów na morzu, górnictwa i elektrowni wodnych może uniemożliwić im dobre odżywianie się, krycie, a także może uszkodzić słuch. Hałas może również wpływać na ich wzorce snu. Wciąż podejmowane są znaczne wysiłki, takie jak ograniczanie obszarów takich działań. Jednak trudno jest zrównoważyć postępy ludzi z potrzebami tych delfinów, aby wszystko się udało. Nie mniej bez ochrony liczba delfinów spinnerów będzie nadal spadać.
Autor: Ahmed Fouad
Tłumaczenie na język polski: Sylwia Szymańska
RED SEA PROJECT™
Pictures: © Ahmed Fouad - HEPCA2013